BWD
Beweging Weigering Defensiebelasting(BWD)@@Binnen de antimilitaristische wereld is de Beweging Weigering Defensiebelasting een eigen plaats in gaan nemen. Niet omdat zij de meest sprankelende idee?n zou hebben, of de meeste resultaten zou boeken, maar omdat ze modellen aanreikt om op belasting gebied te weigeren aan de oorlogsvoorbereiding. De kracht van de beweging bestaat eruit dat individuele weigeracties gebundeld worden en dat er telkens naar nieuwe modellen gezocht wordt. Daarin kan iedereen zo ver gaan als, hij of zij zelf wil gaan. Door het zowel individueel zoeken naar actievormen, als wel door een beweging te willen zijn, is er geen algemene lijn waaraan iedereen zich zou moeten houden. Door de acties zelf moet het antimilitaristische karakter zichtbaar worden. Dat dit echter lang niet voor iedereen hetzelfde betekent is in de afgelopen jaren wel gebleken.@@ONTSTAAN@@Afgezien van allerlei belastingweigeracties uit het verleden (in Nederland al 400 jaar geleden succesvol gebleken met het weigeren van de 10e penning aan Alva), begint de recente geschiedenis van de BWD in 1979. Een vijftal vredesorganisaties, waaronder de Vereniging Dienstweigeraars, zoekt naar mogelijkheden om concreet iets te kunnen doen tegen de voortgaande bewapening. Als dan de regering en parlement de beslissing nemen 572 nieuwe kernwapens in Europa te laten plaatsen, waarvan 48 gepland in Nederland, is dit de aanleiding de BWD op te richten.@@Een steungroep, met vertegenwoordigers uit de vredesbeweging wordt gevormd en stuurt in januari 1980 een oproep het land in: ?Geen cent voor nieuwe kernwapens?, om zodoende te protesteren tegen de beslissing van de regering. Daarmee is voor de buitenwereld het accent komen te liggen op het verzet tegen de kernbewapening en dan nog toegespitst op de nieuwste bewapeningsronde.@@Toch is dit nooit de opzet geweest, getuige ook de naam van de beweging en de activiteiten van de oprichtende en ondersteunende groepen: de doopsgezinde vredesgroep, genootschap der vrienden (de Quakers), Hervormde stichting jeugd en jongerenwerk, Kerk en Vrede en de Vereniging Dienstweigeraars.Voor de BWD staat het waarom van het antimilitarisme niet ter discussie, omdat dit al uitgangspunt is van de eerder genoemde organisaties. Dat neemt niet weg, dat de actiemodellen veel mensen aanspreken die hier losser van stonden en zich rechtstreeks tot de BWD wendden.@@Velen zien de BWD vooral als een club om protest aan te tekenen tegen de komst van de kruisraketten en vormden plaatselijke groepen welke als zelfstandige actiegroepen gingen functioneren. Ook los van de banden met de oprichtende organisaties. Het was ook mogelijk dit onder de naam van de BWD te doen, omdat de BWD geen vereniging is met een bestuur welke een beleid uitstippelt voor de leden. Toch is het belangrijk dit onderscheid te constateren, omdat het de richting van de toekomst van de BWD kan gaan bepalen. Daarbij mag niet de doelstelling van de BWD uit het oog worden verloren:@@-het komen tot een wettelijke regeling voor mensen met gewetensbezwaren tegen het meebetalen aan defensie.-het instellen van een vredesfonds door de overheid, waarin het geld gestort wordt van de weigeraars, verminderd van de defensiebegroting.@@Tot op heden is de BWD een samengaan geweest van een principi?le weigerclub en een praktische actiegroep.@@VREDESFONDS@@Vanaf het begin heeft de BWD zich bezig gehouden met het bedenken van modellen om te weigeren en een begin te maken met het vullen van een vredesfonds. Het is namelijk nadrukkelijk niet de bedoeling om tot een belastingverlaging ten eigen bate te komen, maar om het geld te gebruiken voor (vredes) doeleinden. Zolang de overheid zelf nog geen vredesfonds ingesteld heeft, kunnen weigeraars het geld storten in het door de beweging opgerichte fonds. Aan hun weigering beleven ze dan ook, duidelijk zichtbaar voor de buitenwereld, geen persoonlijk financi?el voordeel. Het in depot gegeven geld wordt terugbetaald zodra de weigeraar wil stoppen met de actie, of als de overheid het geld toch heeft weten te innen.@@AKTIES@@In de loop der jaren zijn er diverse mogelijkheden bedacht om actie te voeren. Van symbolisch tot radicaal. Het meest eenvoudige is bijv. een brief te sturen naar de minister van financi?n en daarin bezwaar aan te tekenen tegen het feit dat, door het betalen van belasting, meebetaald wordt aan de defensiewaanzin. Een andere mogelijkheid is om op de inkomstenbelasting te weigeren. Daarbij worden verschillende bedragen gehanteerd om het te weigeren bedrag voor zichzelf vast te stellen. Zo zal de ??n het bedrag nemen dat overeenkomt met het aantal nieuwe kernraketten (572), of een veelvoud daarvan, terwijl de ander het percentage van de begroting hanteert dat naar defensie gaat (ongeveer 10%) of het bedrag dat per jaar per Nederlander daaraan besteed wordt (voor 1984 zo?n ??950, -)@@En zo zijn er nog wel meer variaties te bedenken. Er bestaan nog andere belastingen. Zo kan er op de motorrijtuigenbelasting geweigerd worden door wie een auto of motor heeft. Nu heeft lang niet iedereen dat en ook inkomstenbelasting wordt niet door iedereen betaald. Vandaar dat een andere belasting gedurende een lange tijd het grootste aantal weigeraars te zien gaf, en wel het weigeren van de BTW op de rekening van de energiebedrijven. Dit bood in de afgelopen jaren de meeste aanknopingspunten. Praktisch ieder huishouden kon daar aan meedoen, het is een (twee) maandelijkse rekening, en het moet plaatselijk betaald worden.@@GASAFSLUITINGEN@@Het weigeren op de BTW van de energierekening heeft zo?n hoge vlucht genomen, dat er in diverse plaatsen zelfstandige (BWD) groepen gevormd zijn. Van een individuele weigering werd het een gezamenlijk actiemiddel. Het begint vaak met gescheiden betalen. Meestal wordt ??5,72 van de energierekening afgetrokken en de rest wordt betaald. Die ??5,72 wordt dan apart overgemaakt of samen met anderen persoonlijk naar de ontvanger gebracht.@@In het begin levert dit meestal wel wat discussie en publiciteit op. Echt weigeren is dit echter niet. Uiteraard is dat ook al wel gedaan. Afsluitingen, kortgedingen en rechtszaken waren hiervan het gevolg. Inmiddels is duidelijk geworden dat de gemeente de plicht heeft het geweigerde bedrag naar de rijksoverheid over te maken en ook het recht heeft tot afsluiting van de weigeraar over te gaan.Werd dit actiemiddel in het begin ook gebruikt om de discussie over een wet op gang te brengen, op dit moment lijkt dit daartoe niet meer zo geschikt. Immers de juridische procedures zijn uitgewerkt en een volgehouden weigering levert afsluiting op, zoals inmiddels gebleken is.@@Ook met andere actiemodellen is de afgelopen jaren de nodige ervaring opgedaan. Wat eigenlijk al wel bekend was, is ook in de praktijk gebleken: wettelijk zijn er momenteel geen mogelijkheden (een deel van) de defensiebelasting te weigeren. Argumenten welke daartegen genoemd worden zijn dat:@@- het budgetrecht van de kamer (zij zijn gekozen om de overheidsbestedingen te bepalen) zou worden aangetast- er helemaal geen defensiebelasting betaald wordt en- het zou precedenten scheppen: iedereen zou wel van alles kunnen gaan weigeren.@@Afgezien van de vraag omtrent de redelijkheid van deze argumenten is het wel duidelijk dat er jaarlijks miljarden naar oorlogsvoorbereiding gaan en dat veel mensen daar onoverkomelijke bezwaren tegen hebben. Nu is het geen medewerking krijgen van de overheid nog nooit een reden geweest om bij de pakken neer te gaan zitten, en dat wordt gelukkig ook nu niet gedaan.@@KONFRONTATIE@@Op diverse wijzen hebben mensen het tot een confrontatie laten komen. Al genoemd is het moeten laten afsluiten van gas, water en licht. Het weigeren van betalen op de motorrijtuigenbelasting heeft geleid tot openbare verkoping van de auto. Op girorekeningen is beslag gelegd en het is al vele malen tot openbare verkoping van inboedels gekomen, nog los van het grote aantal juridische zaken.@@Bij die confrontatie is de BWD altijd aanwezig als steun. Indien de weigeraar dat wil zal de BWD de goederen opkopen zodat persoonlijke eigendommen weer teruggegeven kunnen worden en het geld uit het vredesfonds weer teruggestort. De overheid heeft ?haar? geld, maar lastig was het wel.@@Het inwilligen van de eisen van de BWD zal een zaak van lange adem zijn, of er moet gewerkt worden aan een wet zoals de wet gewetensbezwaren militaire dienst. Dus het geld van de weigeraars in een apart potje (beheert door de overheid) maar geen verlaging van de defensiebegroting. (Zoals het aantal dienstplichtigen ook niet afneemt met het stijgen van het aantal weigeraars) Wordt hiervoor gekozen dan kan het door blijven gaan, met acties en weigeren, daar druk op uitoefenen.@@Wat zeker niet minder belangrijk is, is dat de BWD mogelijkheden heeft aangereikt om daadwerkelijk actie te voeren als je de confrontatie aan wilt gaan. Aan het scala van juridische procedures en processen is namelijk ook het strafrecht toegevoegd.@@Bij bijv. een boedelbeslag is de procedure zo, dat de deurwaarder beslag legt op een aantal goederen, waarmee hij denkt bij verkoop tot vereffening van de schuld te kunnen komen.Veelal wordt je zelf aangewezen als bewaarder van de goederen, in afwachting van de openbare verkoping. Verwijder je echter voor de verkoping de goederen waarop het beslag is gelegd, danbega je een strafbaar feit. Dit actiemiddel is reeds toegepast en leverde 14 dagen gevangenisstraf op. En daarbij blijft de belastingschuld staan. De redenatie van de weigeraar is dat als ze tot verkoping overgaan ze alsnog aan het geld komen. Dus blijft er slechts ??n mogelijkheid over en dat is tot verduistering van je eigen inboedel overgaan. Een vergelijking met de totaalweigeraars tegen de militaire dienstplicht laat zich gemakkelijk maken.@@Overigens hoef je nooit verder te gaan dan je zelf wilt of kunt. Op ieder moment kun je stoppen met de weigering, door te gaan betalen.@@Door de hoogte van het bedrag kun je tot uitdrukking brengen of je symbolisch wilt weigeren of dat je tegen de gehele bewapening bent. Zoals gezegd, op dit moment kiezen de meeste mensen voor het eerste. (zo?n 7000 mensen weigeren en betalen gescheiden)@@En los van de vraag of het weigeren gebruikt wordt als actiemiddel tegen de kernraketten, of dat er gestreefd wordt naar een wettelijke regeling, of uit principi?le overtuiging, het weigeren te betalen is een goede manier om de overheid op de enige plaats te raken waar ze gevoelig is: in de portemonnee. En voor dienstweigeraars is het een logisch vervolg op de eerdere weigering om deel te nemen aan het defensieapparaat. De aloude leus moet waargemaakt worden: geen man, geen vrouw, geen cent voor het militarisme.Vanaf 1983 bestond de Stichting ter ondersteuning van de BWD, waarvan de steungroep het stichtingsbestuur vormde.@@In 1999 werd de naam veranderd in Stichting Euro’s voor Vrede. De nieuwe naam gaf meer uiting aan de wil om niet alleen tegen te zijn, maar ook v??r.@@In april 2010 werd de naam Euro’s voor Vrede veranderd in Upact. De stichting houdt zich nu meer bezig met ‘edutaintment’. Via spel en plezier jonge mensen de waarde van vrede leren. Zie links@@@@Bewerking van een artikel Laurens Klappe uit ?DE VALLENDE MACHT? Antimilitarisme na 1984. Uitgave van: Vereniging Dienstweigeraars, 1985.